ជាច្បាប់ធម្មជាតិ មនុស្សម្នាក់ៗជៀសមិនរួចមិនមានស្នេហាបានឡើយ។ ការមានស្នេហាធ្វើឲ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍សប្បាយ មានមនោសញ្ចេតនាជ្រាលជ្រៅ។ ពេលខ្លះពេលអ្នកធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ហើយ ស្ទើដកខ្លួនមិនរួចធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានតែអ្នកពីរអ្នកប៉ុណ្ណោះលើលោកនេះ ពិភពលោកនេះមានន័យ និងស្រស់ស្អាត។ ប៉ុន្តែការបែកបាក់ស្នេហាជារឿងផ្សេង។

ផ្លាតុង ទស្សនវិទូក្រិច មានប្រសាសន៍ថា៖ «ស្នេហាគឺជាជំងឺផ្លូវចិត្តដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ»។ មិនខុសនោះទេ មនុស្សម្នាក់ៗពេលមានស្នេហាមានជីវិតមានន័យ មានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ជីវិតស្រស់បំព្រង ប៉ុន្តែពេលបែកបាក់ស្នេហាមានអារម្មណ៍ថាជីវិតនេះដូចបាត់អ្វីគ្រប់យ៉ាង មានអារម្មណ៍ឯកា អ្វីៗប្រែគ្មានន័យ សោកសៅ ពិភពលោកវិលគ្មានន័យ។ មនុស្សមួយចំនួនពេលបាត់បង់ស្នេហា ប្រៀបដូចមនុស្សបាត់បង់សតិ ការគិត ការគិតពិចារណាឈានដល់ការសម្លាប់ខ្លួនជាដើម។ 

ពេលខ្លះបើទោះបីជាអ្នកមិនបង្ហាញថាខ្លួនកំពុងឈឺចាប់ រង្វែងរង្វន់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែអ្នកអាចកុហក់អ្នកដទៃបានតែមិនអាចកុហក់ខ្លួនអ្នកបានឡើយ។ បន្ទាប់ពីបែកបាក់ស្នេហា ការឈឺចាប់ដូចគ្នា ប៉ុន្តែមនុស្សមួយចំនួនសុខចិត្តទ្រាំមិនបញ្ចេញមកក្រៅ រហូតពេលខ្លះក្នុងខ្លួនស្ទើធ្លុះធ្លាយ ស្ទើទ្រាំមិនខាន ខណៈខំរក្សាមុខញញឹម។ នេះបញ្ជាក់ថា វាជាជំងឺផ្លូវចិត្តដែលតែងតែតាមលងអ្នកគ្រប់ពេលគ្រប់វេលា​ គ្រប់វិនាទី។ 

ការឈឺចាប់ និងជំងឺផ្លូវចិត្តនេះនឹងសាបរលាបទៅតាមពេលវេលានិងរបៀបដែលអ្នកបំភ្លេចវា។ ពេលវេលាជួយអ្នកព្យាបាលជំងឺនេះឲ្យជាសះស្បើយឡើងវិញ។ អ្នកត្រូវចាំថា កុំអនុញ្ញាតិឲ្យជំងឺនេះគ្រប់គ្រងអ្នកបានឲ្យសោះ៕

អត្ថបទ៖ លង់ វណ្ណៈ