ឥណ្ឌូនេស៊ីគ្រោងចំណាយទឹកប្រាក់ជាង ៤០០ប៊ីលានដុល្លារកសាងប្រទេសឡើងវិញ
ឥណ្ឌូនេស៊ីកំពុងធ្វើផែនការដែលជាមហិច្ឆតាមួយក្នុងការកសាងប្រទេសឡើងវិញហើយផែនការមួយនេះគ្រោងចំណាយទឹកប្រាក់ប្រមាណ ៤១២ប៊ីលានដុល្លារអាមេរិក។ ផែនការកសាងប្រទេសនេះគិតចាប់តាំងពីការកសាងព្រលានយន្តហោះចំនួន ២៥ កន្លែងរហូតដល់ការបង្កើតរោងចក្រថាមពលថ្មីៗជាដើម។ ការដែលធ្វើបែបនេះក៏ដោយសាររដ្ឋាភិបាលបានសម្លឹងឃើញថាប្រទេសខ្លួនស្ថិតនៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចដែលធំជាងគេមួយនៃតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ នេះបើតាមការឲ្យដឹងពីរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងផែនការឥណ្ឌូនេស៊ី។
ផែនការប្រាំឆ្នាំ ២០២០ ដល់ ២០២៤ ក្នុងការអភិវឌ្ឍកសាងប្រទេសឡើងវិញដែលគ្រោងចំនាយប្រាក់ប្រមាណ ៤០០ ប៊ីលានដុល្លារនេះត្រូវបានគេដឹងថា ៤០% ជាកញ្ចប់ថវិការបស់រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីផ្ទាល់ ២៥% ជាការឧបត្តម្ភពីសហគ្រាសរដ្ឋ និងចំណែកដែលនៅសល់គឺចូលរួមចំណែកពីស្ថាប័នឯកជន នេះបើតាមប្រសាសន៍របស់រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងផែនការឥណ្ឌូនេស៊ីលោក Bambang Brodjonegoro។ ទឹកប្រាក់សរុបសម្រាប់ចំនាយលើផែនការកសាងប្រទេសឡើងវិញនេះ ៦០% ត្រូវចំណាយលើការកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្នែកដឹកជញ្ជូន។
ហេតុអ្វីឥណ្ឌូនេស៊ីយកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធជាវិស័យអភិវឌ្ឍចំបងមួយរបស់ខ្លួន?
តាមរបាយការណ៍ពី World Economic Forum ឥណ្ឌូនេស៊ីឈរនៅលំដាប់ទី ២ បន្ទាប់ពីសិង្ហបុរីក្នុងការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធប្រទេស។ យុទ្ធសាស្រ្តរបស់លោក Joko Widodo ប្រធានាធិបតីឥណ្ឌូនេស៊ី បានធ្វើការសង្កត់ធ្ងន់លើការអភិវឌ្ឍប្រព័ន្ធដឹកជញ្ជូនក្នុងប្រទេសជាគោល ព្រោះលោកយល់ថាល្គឹកណាប្រព័ន្ធហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធក្នុងប្រទេសទន់ខ្សោយ វានឹងនាំឲ្យសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសទន់ខ្សោយដូចគ្នាដែរវាគ្មានប្រសិទ្ធិភាពទេក្នុងការធ្វើភស្តុភារកម្ម (Logistic)។
ការចរាចរទំនិញក៏មានការលំបាក ការប្រកួតប្រជែងផ្នែកជំនួញក៏ត្រូវបាត់បង់ដោយសារត្រូវចំនាយខ្ពស់ វានឹងចាប់ផ្តើមលេចចេញនូវភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងសង្គមដូចជា ប្រជាជនមិនអាចធ្វើដំណើរទៅមណ្ឌលសុខភាពបានទាន់ពេលកាលណាគេជួបបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរបន្ទាន់ភ្លាមៗ កុមារមិនអាចទៅសាលារៀនបានជាប់លាប់ ឈានដល់ការបោះបង់ចោលការសិក្សាព្រោះគ្មានមធ្យោបាយធ្វើដំណើរល្អ សាលារៀននៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ជីវភាពក្រីក្រ ជាដើម។ ទាំងអស់នេះអាចជាដើមហេតុបង្កឲ្យមានការធ្លាក់ចុះនៃធនធានដ៏សំខាន់សម្រាប់ប្រទេសជាតិ គឺធនធានមនុស្ស។
ហើយការរៀបចំពង្រឹងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនេះសំខាន់ជាងគេគឺនៅកោះជ្វា ជាទីតាំងមួយដែលគេគ្រោងបង្កើតជារដ្ឋធានីថ្មីរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីជំនួសឲ្យទីក្រុងហ្សាការតា។ ម៉្យាងវិញទៀត ការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធជាកត្តានាំឲ្យមានការរីកលូតលាស់ជាច្រើនផ្នែកក្នុងរបត់សេដ្ឋកិច្ច វាអាចស្រូបយកលំហូរដ៏ធំធេងនៃតម្រូវការទំនិញ ម្ហូបអាហារ ទេសចរណ៍ ក៏ដូចជាការបម្រើការងារឆ្លងប្រទេសជាដើម។ ការកសាងកំពង់ផែ និងតំបន់សំខាន់ៗមានភាពស្មុគស្មាញ និងត្រូវចំនាយខ្ពស់ដោយសារប្រទេសនេះជាប្រទេសប្រជុំកោះ ក៏ជាកម្រងកោះមួយធំជាងគេលើពិភពលោកមានកោះរហូតទៅដល់ ១៧,0០០០ បើគិតពីចម្ងាយវិញវាស្ទើរតែស្មើរយៈចំងាយពីទីក្រុងញូយ៉កទៅកាន់ទីក្រុងឡុងដ៏ទៅហើយ។ លោក Bambang Brodjonegoro បានឲ្យដឹងបន្តទៀតថាមានតែវិធីនេះទេដែលអាចឲ្យប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង បានកាន់តែច្រើននិងកាន់តែល្អប្រសើរបន្ថែមទៀតទាំងខាងក្នុង និងក្រៅប្រទេស។
ការអភិវឌ្ឍកំពង់ផែ
ការអភិវឌ្ឍក៏ដូចជាការពង្រីកកំពង់ផែរបស់ខ្លួនជារឿងមួយចាំបាច់បំផុតផងដែរដែលឥណ្ឌូនេស៊ីត្រូវធ្វើដើម្បីពង្រីកសក្តានុពលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួននិងដើម្បីការប្រកួតប្រជែង។ កំពង់ផែធំអាចផ្ទុកទូរកុងតែន័របានកាន់តែច្រើន ចំនួនកប៉ាល់ចូលបានកាន់តែច្រើននាំឲ្យចំនូលពីការដឹកជញ្ជូនកាន់តែច្រើន។ តាមរបាយការណ៍របស់រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីបានឲ្យដឹងថា ការដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវទឹកមានតែ ៤% នៃការដឹកជញ្ជូនសរុបក្នុងប្រទេស នេះជាទំហំមួយតូចនៅឡើងសម្រាប់ប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចនាំមុខក្នុងតំបន់មួយនេះ។
បញ្ហាប្រឈមដែលរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូនេស៊ីនឹងជួបប្រទះ
ទោះបីជាមានអត្ថប្រយោជន៍ដ៏មានសក្តានុពលយ៉ាងណាក៏ដោយលើគម្រោងធំៗ ជាច្រើនទាំងនេះក៏ដោយ ក៏ឥណ្ឌូនេស៊ីកំពុងប្រឈមមុខនឹងការលំបាកសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការផ្តល់ហិរញ្ញប្បទាននាប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ។ មួយផ្នែកដោយសារតែការអនុលោមតាមពន្ធទាបនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី និងតម្លៃទំនិញនៅមានភាពទន់ខ្សោយនៅឡើយវាជាការរារាំងកំណើនថវិការជាតិ។ គម្រោងមួយចំនួនត្រូវពន្យាពេល សេដ្ឋកិច្ចអាចមានអត្រារីកចម្រើនត្រឹម ៥% ប៉ុណ្ណោះតាមការព្យាករណ៍ ខណៈដែលរដ្ឋាភិបាលប៉ុនប៉ងឲ្យមានសេដ្ឋកិច្ចមានកំណើនពីចន្លោះ ៥.៣% ទៅ ៥.៦% នៅឆ្នាំបន្ទាប់។ យោងតាមការព្រៀងផែនការនេះ ប្រហែល ១៧% នៃការចំណាយលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនឹងឆ្ពោះទៅរកថាមពលបន្ទាប់មក ១០% សម្រាប់ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ។
ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធល្អនាំឲ្យមានប្រទេសអាចទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរ ដែលជាផ្នែកមួយជំរុញសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសកាន់តែមានកំណើនខ្ពស់ជាបន្តបន្ទាប់។ វិស័យទេសចរណ៍ក៏ជាផ្នែកមួយសំខាន់ដូចគ្នានៅក្នុងផែនការអភិវឌ្ឍប្រទេស ៥ ឆ្នាំខាងមុខផងដែរ៕
ដោយ៖ យ៉ាយ៉ា
