តើមកពីជាកម្រិត IQ មែនទេដែលញែកមនុស្សធម្មតានិងអ្នកប្រាជ្ញចេញពីគ្នា ?
តើជាកម្រិតIQ ឬទេពកោសល្យពីកំណើត ឬជាភ័ព្វសំណាងចៃដន្យឬ ដែលកំណត់ទៅលើប្រាជ្ញាច្នៃប្រឌិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ ? បើដូច្នេះ ចុះហេតុអ្វីក៏មានមនុស្សមួយចំនួនដែលមានកម្រិតIQខ្ពស់ តែបែរជាមិនបានសម្រេចសមិទ្ធផលអស្ចារ្យអ្វីក្នុងដំណើរការណ៍វិវត្តរបស់មនុស្សជាតិ ស្របពេលដែលមនុស្សសាមញ្ញមួយចំនួនទៀតជាមួយនឹងកម្រិតIQធម្មតា តែបែរជាអាចឈ្នះពានរង្វាន់ណូបែលពិភពលោកទៅវិញ ?
នៅពេលនិយាយពីរឿងនេះ អ្នកត្រូវបែងចែកឲ្យដាច់រវាងភាពឈ្លាសវៃ និងប្រាជ្ញាច្នៃប្រឌិត។ មនុស្សដែលមានIQខ្ពស់មិនទៀងថានឹងមានការច្នៃប្រឌិត ឯអ្នកមានគំនិតច្នៃប្រឌិតក៏មិនទៀងថាមានIQខ្ពស់ ប៉ុន្តែមនុស្សជាតិអាចអភិវឌ្ឍទៅមុខបានក៏ដោយសារតែប្រាជ្ញាច្នៃប្រឌិតនេះឯង។ នៅមានទៀត ភាពច្នៃប្រឌិតពុំមែនកើតមកជាមួយកំណើតពីធម្មជាតិរបស់មនុស្សនោះឡើយ ហើយអ្វីដែលញែកដាច់គ្នាឆ្ងាយដូចមេឃនិងដីរវាងអ្នកប្រាជ្ញ និងមនុស្សធម្មតា នោះគឺជារបៀបនៃការគិតរបស់ពួកគេ ដែលជាការគិតដែលមានលក្ខណៈច្នៃប្រឌិតនេះឯង។ បែបបទនៃការគិតស្វែងរកដំណោះស្រាយបញ្ហារបស់មនុស្សធម្មតា នឹងមានទម្រង់ដដែលៗផ្អែកទៅលើបទពិសោធន៍ចាស់ៗ ជាវិធីដែលពួកគេធ្លាប់ដើរតាមពីមុន ជាលក្ខណៈមួយដែលពួកគេនឹងសួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំធ្លាប់ត្រូវបានបង្រៀនឲ្យដោះស្រាយបញ្ហាពីសាលា គ្រួសារ មិត្តភ័ក្ដិ និងសង្គមយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ប៉ុន្តែ អាល់ប៊ឺត អាញស្តាញ ធ្លាប់និយាយថា៖ "អ្នកមិនអាចធ្វើរឿងដដែលៗជាប្រចាំ ហើយរំពឹងទុកនូវលទ្ធផលផ្សេងពីគ្នានោះឡើយ"។ ផ្ទុយពីវិធីដោះស្រាយដែលនៅជាប់គាំងមួយកន្លែងបែបនេះ អ្នកប្រាជ្ញព្យាយាមសម្លឹងមើលទៅកាន់បញ្ហាចេញពីជ្រុងផ្សេងៗគ្នា ម្ដងជ្រុងនេះ រួចសាកងាកមើលជ្រុងមួយបែបទៀត និងមួយបែបផ្សេងដទៃទៀត។ វិចិត្រករដ៏ល្បីល្បាញ Leonardo da Vinci គឺជាឧទាហរណ៍ពីអ្នកប្រាជ្ញដែលមានការគិតបែបនេះ តែងជឿជាក់ថានៅពេលគាត់ព្យាយាមសម្លឹងមើលបញ្ហាឲ្យបានច្រើនជ្រុងផ្សេងពីគ្នា គាត់នឹងអាចស្វែងយល់ពីឫសគល់នៃបញ្ហាកាន់តែច្បាស់។ ដរាបមួយដែលអ្នកអាចមើលឃើញបញ្ហាក្នុងវិធីផ្សេងពីគ្នាច្រើន នោះផ្លូវសម្រាប់ដើរទៅកាន់គោលដៅចម្លើយនៃសំណួរក៏នឹងបើកឱកាសឲ្យអ្នកមានច្រើនដូចគ្នា រួមទាំងវិធីដែលខុសប្លែកពីអ្វីដែលមនុស្សភាគច្រើនធ្លាប់ដោះស្រាយ ដែលត្រង់នេះហើយគឺជាការកកើតនៃគំនិតច្នៃប្រឌិតរបស់អ្នកប្រាជ្ញនោះ។
នៅពេលមួយអាញស្តាញធ្លាប់ត្រូវបានគេសួរថា តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងគាត់និងមនុស្សធម្មតា គាត់ក៏បានតបថា៖ "បើអ្នកឲ្យមនុស្សធម្មតាទៅរាវរកម្ជុលក្នុងពំនូកចំបើង នោះពួកគេនឹងឈប់បន្តរកនៅពេលដែលម្ជុលត្រូវបានរកឃើញហើយ។ យ៉ាងណាមិញ លោកនឹងរើកកាយពំនូកចំបើងទាំងនោះចេញដើម្បីរកមើលម្ជុលទាំងអស់ណាដែលអាចរកឃើញបាន"។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេមិនត្រឹមតែជាអ្នកប្រាជ្ញច្នៃប្រឌិតនោះទេ តែក៏ជាអ្នកផលិតផងដែរ។ ដូចអ្នកធ្លាប់ដឹងស្រាប់មកហើយថាតើ Thomas Edison បរាជ័យក្នុងការពិសោធន៍ប៉ុន្មានដង ទម្រាំបង្កើតអំពូលភ្លើងអាចឲ្យមនុស្សមានជីវិតងាយស្រួលពីប្រយោជន៍របស់វាបាន។
ក៏មិនខុសគ្នាពីការសំលៀងកាំបិតរបស់អ្នកដែរ កាលណាអ្នកសំលៀងកាន់តែច្រើនដង លទ្ធផលគឺអ្នកនឹងទទួលបាននូវកាំបិតដ៏មានគុណភាពល្អឥតខ្ចោះមួយ។ ការផ្សំចូលគ្នារវាងគំនិតមួយទៅនឹងគំនិតមួយផ្សេងទៀត ឬច្រើនទៀត ក៏ជាលក្ខណៈនៃការគិតរបស់អ្នកប្រាជ្ញច្នៃប្រឌិតផងដែរ។ ពេលខ្លះតាមលក្ខណៈធម្មជាតិរបស់វត្ថុមួយ វាមិនអាចទៅមានទំនាក់ទំនងអ្វីជាមួយវត្ថុដទៃទៀតដែលមានលក្ខណៈធម្មជាតិដាច់ស្រឡះមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នាសូម្បីតែបន្តិចនោះទេ។ ប៉ុន្តែបើទាល់តែគំនិតពីរឬច្រើនមានទំនាក់ទំនងគ្នា ទើបអាចបង្កើតអ្វីមួយថ្មីបាន តើការច្នៃប្រឌិតមិនក្លាយទៅជាគំនិតធម្មតាហើយទេឬ ? ការច្នៃប្រឌិត គឺជាគំនិតប្លែកថ្មី ជាវិធីដោះស្រាយបញ្ហាតាមទស្សនថ្មីមួយដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ដែលជាអ្វីដែលមនុស្សធម្មតាធ្លាប់តែគិតថាមិនអាចទៅរួច ប៉ុន្តែអ្នកប្រាជ្ញតែងតែគិតបែបនេះ ដែលការគិតបែបនេះហើយឆ្លើយទៅនឹងសំណួរថា តើអ្វីដែលនាំឲ្យពួកគេខុសពីមនុស្សធម្មតា។
ដូច Nikola Tesla បង្កើតម៉ូតូAC ចេញពីការសញ្ជឹងគិតលើរង្វិលរបស់ព្រះអាទិត្យជាមួយនឹងម៉ូតូ រួចក៏បង្កើតដែនម៉ាញេទិចបង្វិលក្នុងម៉ាស៊ីនម៉ូតូ ដែលដូចនឹងការរង្វិលរបស់ព្រះអាទិត្យដែរ។ អ្នកប្រាជ្ញច្នៃប្រឌិតក៏ជាអ្នកចេះចាប់ឱកាស នៅពេលគំនិតមួយមិនដំណើរការណ៍ មនុស្សធម្មតានឹងបោះបង់ ហើយដើរចេញ តែសម្រាប់អ្នកប្រាជ្ញ វាគឺជាឱកាសសម្រាប់ពួកគេក្នុងការជីករកចន្លោះប្រហោង ដែលនាំពួកគេទៅរករូបភាពថ្មីមួយផ្សេងទៀត ដែលជាចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃការច្នៃប្រឌិតរបស់ពួកគេ៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ
ប្រភព៖ creativitypost
