កំពុងចង្អុលទៅអ្នកណា គឺអ្នកខ្លួនឯងនេះហើយដែលជាសត្រូវដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងជីវិតអ្នកនោះ
មានឃ្លាមួយបានពោលថា បុគ្គលណាដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន នោះពួកគេនឹងមិនមានសេរីភាពនោះឡើយ។ តើអ្វីទៅដែលបុគ្គលនេះត្រូវគ្រប់គ្រង ? ហើយថាតើសេរីភាពអ្វីទៅដែលបុគ្គលនេះនឹងទទួលបាននៅពេលអាចគ្រប់គ្រងអ្វីមួយនោះបានហើយ ? អ្វីដែលត្រូវគ្រប់គ្រងនោះគឺជាចិត្តរបស់ពួកគេខ្លួនឯងនេះហើយ ហើយសេរីភាពដែលបុគ្គលនេះនឹងទទួលបាននោះគឺជាភាពជាម្ចាស់ទៅលើជោគវាសនាជីវិតរបស់ខ្លួនឯងនេះឯង។
សកម្មភាពខាងក្រៅរបស់អ្នកគឺជាកញ្ចក់ឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការគិតនៅខាងក្នុងរបស់អ្នក។ តើអ្នកកំពុងចង្អុលទៅអ្នកណាដែលជាសត្រូវដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ? មិនបាច់ចង្អុលទៅអ្នកណានោះទេ តែចូរចង្អុលមកមនុស្សដែលនៅនឹងមុខកញ្ចក់អ្នកទៅ។ គឺការគិតនៅខាងក្នុងខ្លួនអ្នកនេះហើយ ទើបជាសត្រូវធំបំផុតដែលអ្នកត្រូវកម្ចាត់ចោលនោះ។ មូលហេតុដែលអ្នកមិនអាចមានសេរីភាពធ្វើជាម្ចាស់តម្រង់ទិសដៅជីវិតរបស់ខ្លួនបាន នេះក៏ព្រោះតែអ្នកមិនដែលដឹងថាសេរីភាពពិតប្រាកដគឺស្ថិតនៅខាងក្នុងចិត្តរបស់អ្នក។ ការគិត ដែលបង្គាប់បញ្ជាទៅលើរឿងរ៉ាវគ្រប់បែបយ៉ាងនៅក្នុងជីវិតអ្នកនេះ គឺជារបស់អ្នក។
នៅពេលមានមនុស្សណាម្នាក់ធ្វើឲ្យអ្នកខឹង កុំបន្ទោសគេដែលធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយទៅជាបែបនេះ តែបន្ទោសខ្លួនឯងវិញទៅដែលប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យអ្នកដទៃ ជាអ្នកខាងក្រៅមកមានឥទ្ធិពលមកលើជីវិតអ្នកបាន។ បើនៅខាងក្នុងចិត្តរបស់អ្នកល្អបរិសុទ្ធ នោះគ្មានរបស់កខ្វក់ខាងក្រៅឯណាអាចមកប្រឡាក់ប្រឡូកជាមួយចិត្តបរិសុទ្ធរបស់អ្នកបានឡើយ។ តើចិត្តបរិសុទ្ធកើតឡើងចេញមកពីណា ? មូលហេតុនេះហើយទើបឃ្លាខាងលើបានពោលថា បើអ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានទេ នោះអ្នកក៏មិនមានសេរីភាពដែរ។
ការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង គឺជាការយកឈ្នះទៅលើចិត្តរបស់ខ្លួនឯង ឈ្នះចិត្តទាំងឡាយណាដែលដឹកនាំអ្នកទៅរកភាពខាតបង់ប្រយោជន៍។ យ៉ាងណាមិញ បើអ្នកដុសខាត់ខាងក្នុងចិត្តរបស់អ្នកបរិសុទ្ធហ្មត់ហ្មងហើយ នៅពេលនេះឯងដែលអ្នកបានក្លាយជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងទៅលើជីវិតខ្លួនឯងយ៉ាងពិតប្រាកដ ដូច្នេះគ្មានអ្វីខាងក្រៅណាដែលអាចមានឥទ្ធិពលមកលើអ្នក ឬកាច់ចង្កូតអ្នកឲ្យក្លាយទៅជាបែបនេះឬបែបនោះឡើយ ក៏ព្រោះតែអ្នកបានហាត់ពត់លត់ដំចិត្តរបស់អ្នកបានបរិសុទ្ធនិងមានភាពនឹងនហើយ។ សេចក្ដីសុខក្ដីសេចក្ដីទុក្ខក្ដី គឺវាអាស្រ័យទៅលើអ្នកជាអ្នកកំណត់ ព្រោះអ្វីៗសុទ្ធតែផ្ដើមចេញពីចិត្តខាងក្នុងរបស់អ្នកទៅមុន។ រីឯគោលដៅជីវិត ឬអាចនិយាយបានថាជាមូលហេតុដែលអ្នករស់នៅដើម្បីអ្វី ក៏មិនខុសគ្នាដែរ។
ហេតុអ្វីប្រគល់សិទ្ធិអំណាចនេះទៅឲ្យអ្នកដទៃជាអ្នកកំណត់ជួសអ្នក ? អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺជាការស្គាល់ថាខ្លួនអ្នកជានរណា ចូលចិត្តអ្វី ចង់បានអ្វី។ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានចំណុចពិសេសរៀងៗខ្លួន។ ប៉ុន្តែមិនប្រាកដថាចំណុចពិសេសដែលត្រូវបានគេឲ្យតម្លៃនៅក្នុងកាលៈទេសៈមួយ តែកាលៈទេសៈផ្សេងទៀតនឹងត្រូវបានគេឲ្យតម្លៃដូចគ្នាដែរនោះទេ។ បើអ្នកមានទេពកោសល្យខាងបច្ចេកវិទ្យា ពិតប្រាកដណាស់នៅតាមបណ្ដាប្រទេសអភិវឌ្ឍជឿនលឿនដែលបច្ចេកវិទ្យាគឺជាប្រេងរំអិលដែលជំរុញដំណើរការណ៍រីកចម្រើនរបស់សង្គមជាតិទាំងនោះ នឹងឲ្យតម្លៃទៅលើរូបអ្នកមិនខាន។
ប៉ុន្តែទេពកោសល្យខាងបច្ចេកវិទ្យារបស់អ្នកដដែលនេះ បើយកទៅប្រើប្រាស់នៅក្នុងប្រទេសដែលមានការជឿនលឿនយឺតយ៉ាវនៅឡើយ គ្មាននរណាម្នាក់គេមើលឃើញតម្លៃទៅលើសមត្ថភាពនេះនោះឡើយ។ ដូច្នេះចូរអ្នកទៅទីណាដែលអ្នកអាចប្រើប្រាស់ចំណុចពិសេសរបស់អ្នកឲ្យដល់ចំណុចកំពូលរបស់អ្នកយ៉ាងពេញទំហឹងបាន។ ការសិក្សាក៏ដូចគ្នាដែរ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែចង់មានសញ្ញាប័ត្រទៅលើជំនាញណាដែលមានទីផ្សារការងារខ្ពស់ ទាំងដែលពេលខ្លះជំនាញនោះពុំមែនជាចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនផង។ វាជារឿងគ្រោះថ្នាក់បំផុតនៅពេលដែលអ្នកត្រូវរស់នៅពេញមួយជីវិតជាមួយនឹងអ្វីដែលខ្លួនឯងមិនចូលចិត្ត។ ព្រោះគ្មានបុគ្គលជោគជ័យណាម្នាក់ ដែលដើរផ្ទុយពីបេះដូងរបស់ខ្លួននោះឡើយ។
នៅពេលជួបឧបសគ្គ គឺជាអ្វីដែលខ្លួនឯងស្រឡាញ់នេះហើយ ដែលជំរុញលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកមិនបោះបង់ចោលនូវគោលដៅរបស់ខ្លួន។ នេះគឺជាតម្លៃជីវិតរបស់អ្នកហើយ។ ស្គាល់ខ្លួនឯងថាចូលចិត្តអ្វីឲ្យច្បាស់លាស់ បើទោះជាអ្វីដែលអ្នកចូលចិត្តដែលចុងក្រោយនឹងក្លាយជាជំនាញនិងសមត្ថភាពពិសេសរបស់អ្នកនេះ មិនត្រូវបានលើកសរសើរក្នុងកាលៈទេសៈសង្គមរបស់អ្នកក៏ដោយ។ អ្វីដែលសំខាន់គឺត្រូវផ្ដោតមកខាងក្នុងរបស់អ្នក ដែលត្រូវដុសខាត់ពង្រឹងសមត្ថភាពនិងចំណេះដឹងរបស់អ្នក ធ្វើនូវអ្វីដែលហួសពីដែនកំណត់បច្ចុប្បន្នរបស់អ្នក ទោះយ៉ាងណាក៏ដែនកំណត់នេះគឺអ្នកខ្លួនឯងជាអ្នកកំណត់នោះទេ។ នៅពេលដែលជំនក់ចិត្តជាអ្នកដឹកនាំផ្លូវជីវិតអ្នក នៅពេលកាលៈទេសៈត្រឹមត្រូវមកដល់ អ្នកនឹងមិនស្ដាយក្រោយនោះឡើយចំពោះការសម្រេចចិត្តមួយនេះ។ ឃ្លាចុងក្រោយមួយរបស់ John Ruskin បានពោលថា៖ "នៅពេលដែលសេចក្ដីស្រឡាញ់និងជំនាញធ្វើការជាមួយគ្នា នោះចាំរំពឹងទុកនូវស្នាដៃឯកចុះ"៕
ដោយ៖ ស្រីពៅ
