លោក​ស្រី​ហ្គោលដា ម៊ែរ ​(Golda Meir) ជា​មួយ​​បេសកកម្ម​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​​​ ​និង បុគ្គលិក​លក្ខណៈ​ដ៏​អស្ចារ្យ​​



លោក ស្រី ហ្គោលដា​ ម៊ែរ​ (Golda Meir) ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​ទី៤​របស់​ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល ។ លោក​ស្រី​ចំណាយ​ពេល​វេលា​សឹង​ពេញ​មួយ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន​ដើម្បី ចូលរួម​ក្នុង​ចលនា​បង្កើត​​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល។ តាម​រយៈ​ការ​ដឹកនាំ និង ទឹកចិត្ត​ដ៏​មោះមុត​ស្នេហាជាតិ លោក​ស្រី​ត្រូវ​បាន​គេ​ហៅថា ជា​ស្ត្រី​ចិត្ត​ដែក។

កើត​ក្នុង​ស្ថានភាព​លំបាក​ ដោយសារ​​​ការ​ស្អប់ខ្ពើម​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​​ ​លោក ស្រី ហ្គោលដា​ ម៊ែរ​ (Golda Meir)​កើត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី៣​ ខែឧសភា ឆ្នាំ​១៨៩៨ ក្នុង​ទីក្រុងKiev ដែល​ពី​មុន​គឺ​​ផ្នែក​មួយ​​របស់​អាណាចក្រ​រុស្ស៊ី និង បច្ចុប្បន្ន​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា ជា​ទីក្រុង​របស់​ប្រទេស​អ៊ុយក្រែន​​បច្ចុប្បន្ន​។ ម្តាយ​មាន​ឈ្មោះថា Moshe Mabovitch និង ឪពុក​មាន​ឈ្មោះថា Blume Neiditch។ ដោយ​​សារ​តែ​បញ្ហា​ជីវភាព ម្យ៉ាង​វិញ​ក៏​ដោយសារ​តែ​កន្លែង​នោះ​មាន​អំពើ​ហិង្សា​ប្រឆាំង​ជនជាតិជ្វីហ្វ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដូច្នេះ​គ្រួសារ​របស់​លោក​ស្រី​ទាំងអស់ ក៏​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ទី​ក្រុង​Milwaukee សហរដ្ឋអាមេរិក​វិញ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩០៦​ ​ព្រោះ​ថា​​គ្រួសារ​គឺ​ជា​អម្បូរ​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​​ ​។

​​រស់នៅ​យ៉ាង​លំបាក​ ប៉ុន្តែ​​កាន់តែ​ស្រណោះ​ដល់​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​​ដែល​រងទុក្ខ​​៖ ​មក​ដល់​ទឹកដី​អាមេរិក ក្រុម​គ្រួសារ​លោកស្រី ក៏​បាន​​បើក​លក់​គ្រឿងទេស​។ នៅ​ទីនោះ​ហើយ ដែល​លោក​ស្រី Golda Meirបាន​ចូលរួម​យ៉ាង​ស​កម្ម​ក្នុង​សកម្មភាព​គាំពារ និង ឈឺឆ្អាល​យ៉ាង​ខ្លាំង​ទៅ​នឹង​ដើម​កំណើត​ជា​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​របស់​ខ្លួន​។​ ភាព​វេទនា​របស់​ជនជាតិជ្វីហ្វ​ដែល​គ្មាន​ទឹកដី​របស់​ខ្លួន​ពិតប្រាកដ​និង​កំពុង​រង​ការ​គំរាម​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពី​សំណាក់​បណ្ដា​ជនជាតិ​ដទៃ​ដូច្នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ស្រី​ចង់​ឃើញ​ការ​ផ្លាស់ប្ដូរ​មួយ ​ដែល​អាច​ជួយ​ឲ្យ​ជនជាតិ​របស់​ខ្លួន​កំពុង​រស់​នៅ​ខ្ចាត់ខ្ចាយ​ពាសពេញ​ពិភព​លោក​​ មាន​ភាព​ប្រសើរ​ឡើងវិញ។

​​មហិច្ឆតា​​​នៃ​ការ​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​៖ ​តាមរយៈ​មហិច្ឆតា​នេះ​ នៅ​ពេល​រៀន​ថ្នាក់​​វិទ្យាល័យ​បណ្ដើរ និង​ធ្វើការ​ក្រៅ​ម៉ោង​បណ្ដើរ​ផង​នោះ​ លោក​ស្រី​ក៏​បាន​ចូលរួម​យ៉ាង​សកម្ម​នៅ​ក្នុង​ចលនា​ហ្ស៊ីអូនីហ្សឹម(Zionism)។ ចលនា​ហ្ស៊ីអូនីហ្សឹម​(Zionism)នេះ គឺជា ចលនា​មួយ​ដែល​គាំទ្រ​យ៉ាង​ពេញ​ទំហឹង​​​ក្នុង​​ការ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ឡើងវិញ​នូវ​​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​​លើ​ពិភពលោក​នេះ ក្រោយ​ពេល​បាន​បាត់​​​​ឈ្មោះ​ពី​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ជាច្រើន​ពាន់​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ បន្ទាប់​ពី​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា​នៅ​វិទ្យាល័យ​​​​​នា​ឆ្នាំ ១៩១៥ លោក​ស្រី​ក៏​ចូល​សិក្សា ថ្នាក់​គរុកោសល្យ​ ហើយ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​គ្រូ​បង្រៀន​​នៅ​ឆ្នាំ​១៩១៦។ លុះ​ដល់​ឆ្នាំ ១៩១៧ Golda Meir បាន​រៀបការ ជា​មួយ​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ថា Morris Meyerson ។ ប៉ុន្តែ​អ្វី​ដែល​ជា​ការ​កត់សំគាល់​ការ​រៀបការ​នេះ ក៏​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​​ស្ថិត​ក្នុង​លក្ខខណ្ឌ​ផង​ដែរ។ លក្ខខណ្ឌ​សម្រាប់​រៀបការ​ជា​មួយ​នឹង​ប្ដី​របស់​ខ្លួន លោកស្រី ​ហ្គោលដា ម៊ែរ​Golda Meir​បាន​ទាម​ទា​ឲ្យ Morris Meyersonដែល​ត្រូវ​ជា​ប្ដី​នាំ​រូប​គាត់​ទៅ​រស់នៅ​ប្រទេស​ប៉ាឡេស្ទីន​។ បំណង​របស់​លោក​ស្រី​ដើម្បី​ទៅ​កាន់​ប្រទេស​ប៉ាឡេស្ទីន​យ៉ាង​​​ដូច្នេះ គឺ ចង់​ទៅ​ពង្រឹង​ចលនា​ «Zionism​» ​ឬ​ហៅថា ចលនា​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​នៅ​ក្នុង​ទឹកដី​កំណើត​របស់​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩២១​លោកស្រី នឹង​ក្រុម​គ្រួសារ ក៏​បាន​ទៅ​រស់នៅ​ក្នុង​ទឹកដី របស់​ប៉ាឡេស្ទីន។  ​

លះបង់​គ្រប់យ៉ាង​ដើម្បី​ចលនា​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល៖ ​ក្រោយ​ពី​បាន​រស់​នៅ​​​​លើ​​ទឹកដី​ប៉ាឡេស្ទីន​មក លោកស្រី​ហ្គោលដា​ ម៊ែរ​ (Golda Meir) បាន​បង្កើត​កូន​ចំនួន​ពីរ​នាក់ ទី​មួយ​ជា​កូន​ប្រុស​មាន​​ឈ្មោះថា Menahem Meir  កើត​នៅ​ឆ្នាំ  ១៩២៤  និង ទី២​ជា​កូន ស្រី​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ Sarah Meir កើត​ឆ្នាំ ១៩២៦។  ក្នុង​ពេល​​ដែល​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​ប៉ាឡេស្ទីន នោះ Golda Meir កាន់តែ​មាន​មហិច្ឆតា​ក្នុង​ការ​ពង្រឹង​ចលនា​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ។ ជាបន្តបន្ទាប់ លោក​ស្រី​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សមាជិក​ដ៏​ល្បី​មួយ​រូប​នៅ​ក្នុង​ចលនា​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល។ ក្នុង​ការ​បំពេញ​បេសកកម្ម​នេះ លោក​ស្រី​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​​ទៅកាន់​ប្រទេស​ជា​ច្រើន​​នៅ​លើ​ពិភពលោក ដើម្បី​បំផុស​ទឹកចិត្ត​ជនជាតិជ្វីហ្វ​ឲ្យ​នឹករលឹក​​​​ពី​ប្រទេស​កំណើត​របស់​​ខ្លួន ដើម្បី​អាច​បង្កើត​រដ្ឋ​មួយ​ដែល​ជា​ក្តី​ស្រមៃ​ដ៏​ធំ​របស់​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​គ្រប់រូប។ តាមរយៈ​ការ​អំពាវនាវ​របស់​លោកស្រី ហ្គោលដា​ ម៊ែរ​ (Golda Meir) ​ដែល​បាន​ធ្វើដំណើរ​ទៅ​ជា​ច្រើន​ប្រទេស​នោះ ចំនួន​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​កាន់តែ​ច្រើន​ឡើងៗ​បាន​ទៅ​រស់​នៅក្នុង​ទឹក​ដី​ប៉ាឡេស្ទីន​​ដែល​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធសឹងតែ​មាន​​បំណង​​ចង់​ឲ្យ​ជនជាតិ​របស់​ខ្លួន​មាន​ប្រទេស​មួយ​ដែលគេ​ទទួល​​ស្គាល់​លើ​ពិភពលោក។ ជាបន្តបន្ទាប់ ពួក​ជ្វីហ្វ​ច្រើន​ឡើងៗ​នៅ​អឺរ៉ុប​និង​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​​បានសម្រេច​ចិត្ត​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​លើ​ទឹកដី​ប៉ាឡេស្ទីន ជាពិសេស​នៅ​​ក្នុង​​សង្គ្រាម​លោក​លើក​ទី២ ដោយសារតែ​ការ​កាប់​សម្លាប់​ពូជសាសន៍​ជ្វីហ្វ​យ៉ាង​សាហាវព្រៃផ្សៃ​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​របប​ណាហ្ស៊ី​(Nazie) របស់​ហ៊ី​ត្លែ​ Hitler អាល្លឺម៉ង់។ ការ​កាប់​សម្លាប់​ពូជសាសន៍​ជ្វីហ្វ​យ៉ាង​សាហាវ​ព្រៃផ្សៃ​បែប​នេះ​ហើយ​ ដែល​កាន់​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​មាន​អារម្មណ៍​ពុះកញ្ជ្រោល​ចង់ បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​ឲ្យ​បាន​កាន់តែ​ឆាប់​។​ខណៈ​ដែល​ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​ប្រមូល​ផ្តុំ​គ្នា​កាន់តែ​ច្រើន​ឡើងៗ ដើម្បី​ត្រៀម​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​នោះ ពួក​អារ៉ាប់​បាន​មូល​មាត់​យ៉ាង​ពេញ​ទំហឹង​ដើម្បី​រារាំង​មិន​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​ជាដាច់ខាត។ ​កាលនោះ​មាន​ប្រទេស​អារ៉ាប់​ជា​ច្រើន ដូចជា អេហ្ស៊ីប អ៊ីរ៉ាក់ ហ្សកដានី លីបង់ ស៊ីរី អារ៉ាប៊ីសាអ៊ូឌីត និង ​យេមែន​បាន​ចូល​រារាំង ចលនា​បង្កើត​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល។​ សរុប​មក​កងទ័ព​អារ៉ាប់​ទាំង​នោះ មាន​ចំនួន​រហូត​ជាង​៤០​ម៉ឺន​នាក់។ ចំណែក​ជនជាតិ​ជ្វិហ្វ​វិញ​កាល​នោះ មាន​ទ័ព​តិចតួច និង​គ្រឿង​សព្វាវុធ​ក៏​មាន​ការ​ខ្វះខាត​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រោះ​មិន​ទាន់បាន​បង្កើត​ជា​រដ្ឋ​នៅ​ឡើយ។ ដើម្បី​ដោះស្រាយ​នូវ​បញ្ហា​ដ៏​អាក្រក់​​នេះ ជនជាតិ​ជ្វីហ្វ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ការ​លុយ​ជា​បន្ទាន់​​​ក្នុង​ចំនួន​ច្រើន​​លាន​ដុល្លារ​អាមេរិក​សម្រាប់​ទិញ​គ្រឿង សព្វាវុធ និង ត្រៀម​លក្ខណៈ​ជា​ច្រើន​ដើម្បី​ទប់ទល់​នឹង​សង្គ្រាម​ជាមួយ​នឹង​ពួក​អារ៉ាប់។  

​ចេញស្វែងរក​ជំនួយ​​ជា​បន្ទាន់​៖​​ ​ដោយ​ឃើញ​ពី​ស្ថានភាព​បែបនេះ លោក​ស្រី ហ្គោលដា​ ម៊ែរ​ (Golda Meir) បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ប្រទេស​អាមេរិក​ដើម្បី​ស្វែងរក​ជំនួយ​ពី​បណ្ដា​ជនជាតិជ្វីហ្វ​ដោយ​រៀបរាប់​អំពី​ស្ថាន​ភាព​ដ៏​អាក្រក់​នា​ពេល​នោះ។ ការ​ពោល​ពាក្យ​ទៅ​កាន់​បណ្តាជន​ជាតិ​ជ្វីហ្វ​ដែល​រស់​នៅ​សហរដ្ឋអាមេរិក​ទាំង​នោះ គឺ​លោកស្រី​ត្រូវ​បាន​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថា ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ទេពកោសល្យ​ក្នុង​ការ​ប្រើប្រាស់​ពាក្យពេចន៍​​ប្រកប​​ទៅ​ដោយ​ឧត្តមគតិ និង​ស្នេហាជាតិ​យ៉ាង​ជ្រាលជ្រៅ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បណ្តាជន ជាតិ​ជ្វីហ្វ​មិន​អាច​គេចវេស​ពី​កាតព្វកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​ការ​បង្កើត​ប្រទេស​ជាតិ​បាន​ឡើយ។ ជា​លទ្ធ​ផល លោកស្រី​បាន​ត្រលប់​ទៅ​កាន់​ប្រទេស​ប៉ាឡេស្ទីន​វិញ​ជាមួយ​នឹង​លុយ​ប្រមាណ​ជាង ៥០​លាន​ដុល្លា ដើម្បី​ត្រៀម​ធ្វើ​សង្គ្រាម។ ក្រោយ​មក​ជ័យ​ជំនះ​នៃ​សង្គ្រាម​នោះ​បាន​ធ្លាក់​ទៅលើ​ជន​ជាតិ​ជ្វីហ្វ។

​ក្លាយ​ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​អ៊ីស្រាអែល៖ ​​ក្រោយពេល​ដែល​ជនជាតិជ្វីហ្វ​បាន​ប្រកាស​ពី​ការ​ចាប់​បដិសន្ធិ​ឡើង​នៃ​រដ្ឋ​អ៊ីស្រាអែល​នៅ​ថ្ងៃ​ទី ១៤​ឧសភា​ឆ្នាំ​១៩៤៨  លោកស្រី Golda Meir បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ស្ត្រី​ម្នាក់​ដែល​ដើរតួ​យ៉ាង​​សំខាន់​​​ក្នុង​ការ​ពង្រឹង​អ៊ីស្រាអែល​ដើម្បី​អាច​ឈរ​ជើង​ក្នុង​តំបន់​អារ៉ាប់​ដែល​សុទ្ធសឹងតែ​ជា​សត្រូវ​នៅ ជុំវិញ​ខ្លួន​ទាំង​អស់។ លោកស្រី បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួង​ការ​បរទេស​របស់​អ៊ីស្រាអែល​​ចាប់​ពីរ​ឆ្នាំ ១៩៤៩​ដល់ ១៩៦៦។ ហើយ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេស​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៦​​ដល់ ១៩៦៦​។ លុះ​ដល់​ឆ្នាំ ១៩៦៩ លោក​ស្រី​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​អ៊ីស្រាអែល​ទី៤ ហើយ​ក៏​ជា​នាយក​រដ្ឋមន្រ្តី​ស្រី​ទី៣​នៅ​លើ​ពិភពលោក​ផង​ដែរ។ គាត់​បាន​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ទៅ​លើ​វិស័យ​អប់រំ។ សកម្មភាព​ដ៏​អង់​អាច​នឹង​ប្រកប​​ទៅ​​ដោយ​​ការ​តាំង​ចិត្ត​ខ្ពស់​ដើម្បី​ជន​ជាតិ​របស់​ខ្លួន​យ៉ាង​ដូច្នេះ លោកស្រី ត្រូវ​បាន​គេ​ហៅ​ថា ស្ត្រី​ចិត្ត​ដែក Golda Meir ​។

​មិន​ត្រឹមតែ​ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​គំរូ​ តែ​ក៏​ជា​ម្តាយ​គំរូ​ម្នាក់​ផង​ដែរ៖ ​​ ​បើ​យោង​តាម​សៀវភៅ​ដែល​មាន​ឈ្មោះថា My Mother Golda Meir ឬ​ជា​ភាសាខ្មែរ​ហៅថា ម្តាយ​​​​​​​របស់ខ្ញុំ Golda Meir ដែល​ជា​ការ​និពន្ធដោយ​ផ្ទាល់​ពី​សំណាក់ លោកMenahem Meir​  ដែល​ត្រូវ​​បាន​កូន​ប្រុស​របស់​លោកស្រី Golda Meirបាន​រៀបរាប់​ថា បើ​ទោះបីជា​រវល់​ជាមួយ នឹង​កិច្ច​ការ​​ប្រទេស​ជាតិ​យ៉ាង​ណា​ក្តី លោក ស្រី​មិន​ដែល​ភ្លេច​នោះ​ឡើយ​ចំពោះ​កាតព្វកិច្ច ក្នុង​គ្រួសារ ពោល​គឺ​លោក​ស្រី Golda Meir តែងតែ​ចំណាយពេល​វេលា​សមស្រប​មួយ​ដើម្បី ផ្តល់​សុភមង្គល​ដល់​គ្រួសារ។ ហើយ​ប្រសិន​បើ​លោក​ស្រី ទៅ​កាន់​បរទេស​នោះ គាត់​តែងតែ​សរសេរ​សំបុត្រ​ជា​ប្រចាំ​ដើម្បី​ដឹង​អំពី​ស្ថានភាព​របស់​គ្រួសារ​លោកស្រី។ បើ​តាម​សៀវភៅ​ដដែល​នោះ​បញ្ជាក់​ទៀត​ថា Golda Meir គឺ​ជា​មនុស្ស ពូកែ​ ពន្យល់​ អប់រំ កូន ឲ្យ​ប្រកាន់​នូវ​ក្រម​សីលធម៌ បង្រៀន​អំពី​ជីវិត អក្សរសិល្ប៍ ជំរុញ​ឲ្យ​កូនៗ​ចូល​ចិត្តការ​អាន សៀវភៅ និង​បណ្ដុះ​គំនិត​ស្នេហាជាតិ​ជាដើម។ ​ក្នុង​សៀវភៅ​ដដែល​នោះ​បន្ថែម​ថា លោកស្រី Golda Meir ជា​មនុស្ស​និយាយ​ត្រង់ និយាយ​ខ្លី​តែ​ខ្លឹម។ ហើយ​ពូកែ​ប្រើ​មនុស្ស​ទៅ​តាម​ជំនាញ។ គាត់ ក៏​ជា​មនុស្ស​ម៉ត់ចត់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ក្នុង​ការងារ​ចង្ក្រាន​ជើង​ឆ្នាំង។ លោកស្រី​ចូល​ចិត្ត​ស្វែង​យល់​ពីរ អារម្មណ៍​របស់​អ្នក​នៅ​ក្រោម​បង្គាប់។  ក្នុង​ជីវិត​ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​វិញ លោក ស្រី Golda Meir បាន​រស់​នៅ​លើ​គេហដ្ឋាន​ដែល​ផ្តល់​ដោយ​រដ្ឋ​ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​ចន្ទ​ដល់​ថ្ងៃសុក្រ និង​សម្រាក​​នៅ​ផ្ទះ​​​ជា​មួយ​​​កូន​ចៅ​នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​សប្ដាហ៍។​ ក្រៅ​ពី​ការងារ លោក​ស្រី​ចូលចិត្ត​ទៅ​ផ្សារ​ទិញ​អីវ៉ាន់​ជា​លក្ខណៈ​​ប្រជាពលរដ្ឋ​សាមញ្ញ​អ៊ីចឹង​​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​គាត់​ចូលចិត្ត​ជក់​បារី​យ៉ាង​ខ្លាំង។  ​

មរណភាព​៖ ​ក្រោយ​ពេល​លាលែង​ចេញ​ពី​តំណែង​ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី ១៩៧៤  លោក​ស្រី​ក៏​បាន​ទទួល​មរណភាព នៅ​ថ្ងៃ​ទី ៨ ខែ​ធ្នូ​ឆ្នាំ ១៩៧៨។ បើ​ទោះ​បី​ជា​លោក​ស្រី​បាន​ស្លាប់​ហើយ​ក៏​ដោយ ក៏​ប៉ុន្តែ​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​ លោក​​ស្រី​ឈ្មោះ​នៅ​តែ​ល្បី និង ជា​ការ​ចងចាំ​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន​សម្រាប់​កូនចៅ អ៊ីស្រាអែល​ ជំនាន់​ក្រោយ​។ ​យ៉ាងណាក៏ដោយ រហូត​មក​ដល់​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល​ និង​ប៉ាឡេស្ទីន នៅ​តែ​ជា​គូសត្រូវ​នឹង​គ្នា​ជាប់​រហូត​មក​ដល់​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​នេះ៕

ដោយ​៖ ​អ៊ុន រស្មី

X
5s