ថប់អារម្មណ៍​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ជំងឺ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត! តើជំងឺនេះមានរោគសញ្ញានិងការព្យាបាលបែបណា?​



ថប់អារម្មណ៍ គឺ​ជា​ស្ថានភាព​នៃ​អារម្មណ៍​ភ័យខ្លាច​ធ្ងន់ធ្ងរ​ ដែល​តែងតែ​បង្ហាញ​ជា​រោគសញ្ញា​រាងកាយ​ដោយ​ការ​កើន​ឡើង​នៃ​ប្រព័ន្ធ​ប្រសាទ​ស្វយ័ត​ដូច​ជា ញ័រ​ទ្រូង បែក​ញើស​ជា​ដើម។ អ្នក​ជំងឺ​ថប់​អារម្មណ៍​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​ភ័យ​ខ្លាច​តក់ស្លុត​ដោយ​គ្មាន​មូលហេតុ​ច្បាស់លាស់។ ជំងឺ​នេះ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ជំងឺ​ផ្លូវ​ចិត្ត ហើយ​វា​មាន​ភាគរយ​កើត​ឡើង​ច្រើន​ជាង​គេ​ ដោយ​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​១០០០​នាក់​អាច​មាន​អ្នក​កើត​ជំងឺ​នេះ​រហូត​ដល់​៧០០​ទៅ​៨០០​នាក់​ឯណោះ។

លោក​សាស្ត្រាចារ្យ​វេជ្ជបណ្ឌិត យឹម សុបុត្រា ឯកទេស​វិកលវិទ្យា​នាយក​ផ្នែក​ជំងឺ​ផ្លូវចិត្ត​និង​ការ​បំពាន​គ្រឿង​ញៀន មន្ទីរពេទ្យ​មិត្តភាព​ ខ្មែរ-សូវៀត នៅ​ក្នុង​សិក្ខាសាលា​សុខភាព លើ​ប្រធានបទ "ជំងឺ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​និង​ជំងឺ​ថប់​អារម្មណ៍" ដែល​រៀបចំ​ដោយ​វិទ្យុ​ផ្កាឈូក កាល​ពី​ពេល​កន្លង​ទៅ​បាន​លើក​ឡើង​ថា ជំងឺ​ថប់​អារម្មណ៍​បែង​ចែក​ជា​៣កម្រិត ទី​មួយ​កម្រិត​ស្រាល​ ជា​រោគ​សញ្ញា​ធម្មតា​ដែល​កើត​ឡើង​នៅ​ពេល​យើង​ព្រួយ​បារម្ភ​ពី​អ្វី​មួយ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ខ្លី​វា​នឹង​បាត់​ទៅ​វិញ។

Person Leaning on Wall

ទីពីរ កម្រិត​មធ្យម ប្រសិន​បើ​ជំងឺ​ស្ថិត​ក្នុង​កម្រិត​មធ្យម​ឈាន​ទៅ​ដំណាក់កាល​ធ្ងន់ អាច​ឈាន​រហូត​ដល់​ការ​ប្រើប្រាស់​ថ្នាំ​ដើម្បី​ព្យាបាល។ ទីបី កម្រិត​ធ្ងន់ធ្ងរ (ចាប់​ពី​១ខែ​ឡើង​ទៅ) ជា​កម្រិត​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ព្រួយ​បារម្ភ ដែល​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ខ្ពស់​ក្នុង​ការ​ព្យាបាល​បន្ទាន់។ មូល​ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​មាន​ជំងឺ​នេះ​គឺ​ដោយសារ កត្តា​សង្គម កត្តា​ជីវសាស្ត្រ និង​កត្តា​ចិត្តសាស្ត្រ។

បើ​យើង​សង្កេត​មើល​លើ​រោគ​សញ្ញា​ខាង​ក្រៅ​នៃ​ជំងឺ​នេះ​គឺ ភ័យ​ញាប់ញ័រ​​ក្នុង​ខ្លួន​មិន​ស្រណុក, ឈឺ​ខ្លួន​ប្រាណ​មិន​ច្បាស់លាស់, ស្ងួត​ភ្នែក ស្ងួត​មាត់ ហ៊ឹង​ត្រចៀក, បេះដូង​លោត​ញាប់ ដក​ដង្ហើម​ថប់ៗ បែក​ញើស​ស្អិត​ត្រជាក់​ចុង​ដៃ​ចុង​ជើង អស់​កម្លាំង​ដោយ​គ្មាន​មូលហេតុ បត់ជើង​តូច​ញឹកញាប់ ឈឺ​ក្បាល​ណែន​ ធ្ងន់​ក្បាល និងឧស្សាហ៍​កោស​ខ្យល់​ជា​ដើម។ ចំណែក​រោគ​សញ្ញា​លើ​ផ្លូវ​អារម្មណ៍​រួម​មាន មាន​អារម្មណ៍​ភ័យខ្លាច ឆាប់​ខឹង​មួម៉ៅ ធុញថប់​ច្រើន និង​លែង​មាន​អារម្មណ៍​ធ្វើ​ការ​ជា​ដើម។ 

វិធីសាស្ត្រ​ក្នុង​ការ​ព្យាបាល​ជំងឺ​នេះ​គឺ ទី​មួយ​ ផ្លាស់​ប្ដូរ​របៀប​រស់នៅ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ប្រសើរ ឧទាហរណ៍​ការ​ធ្វើ​លំហាត់​ប្រាណ កាត់​បន្ថយ​ការ​ពិសា​គ្រឿង​ស្រវឹង គិត​វិជ្ជមាន និង​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​របប​ចំណី​អាហារ​ជា​ដើម។ ទី២ ការ​ប្រើប្រាស់​ឱសថ ប្រសិន​បើ​ជំងឺ​នេះ​ឈាន​ដល់​ដំណាក់​កាល​គួរ​ឲ្យ​ព្រួយ​បារម្ភ​ចាំបាច់​ណាស់​ត្រូវ​មាន​ការ​ជួយ​អន្តរាគមន៍​ពី​ក្រុម​គ្រូពេទ្យ​ជំនាញ និង​ទទួល​ទាន​ថ្នាំ​តាម​វេជ្ជបញ្ជា។ ទី៣ ការ​ព្យាបាល​ដោយ​ការ​ប្រឹក្សា​ចិត្តសាស្ត្រ ត្រូវ​ទៅ​ទទួល​ការ​ប្រឹក្សា​យោបល់​ពី​បុគ្គល​ជំនាញ​ផ្នែក​ចិត្តសាស្ត្រ៕

ដោយ៖ ជួប ស្រីរ័ត្ន

 

X
5s