ហេតុអ្វីស្ពានអាចទប់ទល់នឹងកម្លាំងទំនាញផែនដីនិងកម្លាំងរថយន្តដ៏ច្រើនក្នុងពេលតែមួយបាន ?
នៅពេលអ្វីមួយមានចលនា មានន័យថាមានកម្លាំងអ្វីមួយពីខាងក្រៅមានអំពើមកលើវា តែដើម្បីមានកម្លាំង លុះត្រាតែមានថាមពលដើម្បីអាចប្រើប្រាស់កម្លាំងដើម្បីមានអំពើលើអ្វីមួយឲ្យមានចលនាបាន។ តើកម្លាំង ថាមពល និងចលនាមានទំនាក់ទំនងគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ? ហេតុអ្វីស្ពានមិនធ្លាក់ចុះក្នុងទឹក និងអាចទប់ទល់ជាមួយកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លាដែលរថយន្តនិងម៉ូតូជាច្រើនដែលមានអំពើមកលើវាព្រមៗគ្នាក្នុងពេលជាមួយគ្នាបាន ? ទាំងនេះហើយគឺជាខ្លឹមសារដែលអ្នកប្រាជ្ញ អ៊ីសាក់ ញូតុន ចង់បង្ហាញនៅក្នុងច្បាប់ញូតុនរបស់គាត់កាលពីជាង៣០០ឆ្នាំមុន។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងចក្រវាលនេះសុទ្ធតែជាថាមពលទាំងអស់ មិនខ្វល់ថាអ្នកមើលឃើញវាឬអត់នោះទេ វានៅតែកើតឡើងជានិច្ច។ ថាមពលកើតឡើងនៅក្នុងទម្រង់ច្រើនបែប ប៉ុន្តែទម្រង់ច្រើនបែបទាំងអស់សុទ្ធតែស្ថិតនៅក្នុងចំណោមថាមពលតែ២ប្រភេទចម្បងៗប៉ុណ្ណោះ ដែលគេហៅថា ថាមពលស៊ីនេទិច និងថាមពលប៉ូតង់ស្យែល។ ថាមពលប៉ូតង់ស្យែល អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថាជាថាមពលស្តុកទុក សម្រាប់យកទៅប្រើការធ្វើសកម្មភាពឬធ្វើឲ្យអ្វីមួយមានចលនា ដែលនៅពេលអ្វីមួយមានចលនា ថាមពលប៉ូតង់ស្យែលដែលវាបានស្តុកទុក នឹងត្រូវយកទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីអាចឲ្យវត្ថុមួយមានចលនាបាន ដូច្នេះនៅពេលថាមពលប៉ូតង់ស្យែលនឹងត្រូវបាត់បង់បន្តិចម្ដងៗ ចលនាដែលវាកំពុងតែមានបង្កើតឲ្យមាននូវថាមពលស៊ីនេទិចវិញ។ សរុបមកថាមពលប៉ូតង់ស្យែលគឺជាថាមពលស្តុកទុកសម្រាប់យកទៅប្រើការ ឬជាថាមពលដែលមានដោយសារតែវានៅស្ងៀមមិនមានចលនា ឯថាមពលស៊ីនេទិចកើតឡើងដោយសារចលនាដែលវត្ថុអ្វីមួយមាន។ តាមច្បាប់រក្សាថាមពល ថាមពលមិនអាចបង្កើតឬបាត់បង់នោះឡើយ។ នេះមានន័យថា អ្នកមិនអាចបង្កើតថាមពលឬក៏បំផ្លាញវានោះទេ អ្នកគ្រាន់តែអាចផ្ទេរថាមពលពីប្រភពមួយទៅមួយទៀត ឬបម្លែងទម្រង់របស់វាពីមួយបែបទៅមួយបែបផ្សេងទៀតប៉ុណ្ណោះ។ ឧទាហរណ៍ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ អ្នកចាក់សាំងរថយន្តរបស់អ្នក គឺក្នុងគោលដៅដើម្បីទាញយកថាមពលពីសាំងដើម្បីធ្វើឲ្យម៉ាស៊ីនរថយន្តរបស់អ្នកមានចលនាទៅមុខបាន។ ប៉ុន្តែ អ្នកអាចប្រើប្រាស់ថាមពលពីសាំងរបស់អ្នកយ៉ាងមានប្រយោជន៍និងប្រសិទ្ធភាពត្រឹមតែ១៥%ក្នុងចំណោមថាមពលសាំងទាំង១០០%ទាំងអស់ប៉ុណ្ណោះ។ ចុះថាមពលប្រមាណ៨៥%ទៀតត្រូវបានបាត់បង់ទៅណា ? នៅពេលសាំងត្រូវបានចាក់បញ្ចូលរួច ថាមពលដែលមាននៅក្នុងម៉ូលេគុលគីមីរបស់សាំង នឹងឆេះជាមួយឧស្ម័នអុកស៊ីហ្សែន ដែលគេហៅដំណាក់កាលនេះថា ចំហេះ។ ចំហេះនឹងធ្វើឲ្យឧស្ម័នរីកមាឌរបស់វា ហើយបង្កើតជាថាមពលកម្ដៅ។ ថាមពលកម្ដៅនឹងត្រូវបានបម្លែងជាថាមពលមេកានិច ដោយកម្ដៅនេះនឹងធ្វើឲ្យពីស្តុងមានចលនា។ បន្ទាប់មកថាមពលមេកានិចរបស់ពីស្តុងនេះ នឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាថាមពលស៊ីនេទិច ដើម្បីឲ្យម៉ាស៊ីនរបស់អ្នកដំណើរការណ៍ នោះរថយន្តរបស់អ្នកវិលកង់ទៅមុខនេះឯង។ ថាមពល៨៥%ទាំងនេះត្រូវបានខាតបង់ទៅលើកម្លាំងកកិតនៅពេលវាប៉ះនឹងខ្យល់ បំភ្លឺភ្លើងរថយន្ត និងម៉ាស៊ីនត្រជាក់ជាដើម។ 
ហេតុនេះហើយថាមពលមិនបានបាត់បង់ទៅណានោះទេ គ្រាន់តែវាបម្លែងពីទម្រង់មួយទៅទម្រង់ផ្សេងទៀតប៉ុណ្ណោះ។ សួរថាតើថាមពលទាំងអស់មានប្រភពចេញមកពីណា ? នោះគឺព្រះអាទិត្យរបស់យើងនេះឯង។ ចុះតើថាមពលនិងកម្លាំងមានទំនាក់ទំនងគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ? អ្វីៗសុទ្ធតែជាថាមពល គ្រាន់តែវាបម្លែងពីទម្រង់មួយទៅទម្រង់មួយទៀតតាមរយៈការផ្ទេរថាមពលប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះហើយទើបកម្លាំងដើរតួជាអ្នកចម្លង ឬជាវិធីសាស្ត្រក្នុងការផ្ទេរថាមពលពីប្រភពមួយទៅប្រភពមួយទៀត ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពអ្វីមួយ។ បើយើងប្រើកម្លាំងដើម្បីផ្ទេរថាមពលពីប្រភពមួយទៅប្រភពមួយទៀត សម្រាប់ធ្វើសកម្មភាព ដូច្នេះសកម្មភាពគឺជាចលនា។ នៅពេលអ្វីមួយមានចលនា នោះល្បឿនរបស់វានឹងប្រែប្រួលក្នុងរយៈពេលមួយ។ ប៉ុន្តែកម្លាំងដែលប្រើប្រាស់សម្រាប់ធ្វើឲ្យអ្វីមួយមានចលនា និងផ្លាស់ប្ដូរល្បឿន អាស្រ័យទៅនឹងម៉ាសរបស់វត្ថុនោះផងដែរ។ នៅពេលយើងប្រើប្រាស់កម្លាំង កម្លាំងនឹងផ្លាស់ប្ដូរ៣យ៉ាងទៅលើអ្វីមួយដែលរងកម្លាំងពីវា។ ទី១វានឹងផ្លាស់ប្ដូររូបរាងរបស់វត្ថុ ទី២ផ្លាស់ប្ដូរទិសដៅរបស់វត្ថុ (ដូច្នេះហើយទើបកម្លាំង F តែងតែមានវ៉ិចទ័រដែលតំណាងពីទិសដៅដែលវត្ថុផ្លាស់ប្ដូរ) និងទី៣ផ្លាស់ប្ដូរល្បឿនរបស់វត្ថុ។ វត្ថុដែលនៅស្ងៀម មិនមែនមានន័យថាវាមិនមានកម្លាំងមានអំពើមកលើវានោះទេ យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានកម្លាំងទំនាញផែនដីដែរ។ នេះនឹងបកស្រាយថាតើហេតុអ្វីកម្លាំងដែលរថយន្តមានទៅលើស្ពាន មិនធ្វើឲ្យស្ពានធ្លាក់ចុះនៅក្នុងទឹក។ នេះក៏ព្រោះតែកម្លាំងរុញដែលរថយន្តនិងម៉ូតូមានមកលើស្ពានបូករួមនឹងកម្លាំងទំនាញផែនដីដែលសង្កត់មកលើវាផងនោះ ស្មើគ្នាជាមួយនឹងកម្លាំងដែលជើងទម្រគ្រឹះរបស់ស្ពានរុញឡើងទៅវិញ។ វាហាក់ដូចជាមានមនុស្ស២នាក់ដែលប្រើប្រាស់កម្លាំងស្មើគ្នា ដើម្បីទាញខ្សែមួយសងខាងម្នាក់ដូច្នោះ។ កម្លាំងស្មើគ្នា មិនមានអ្នកឈ្នះអ្នកចាញ់ ដូច្នេះចលនាក៏មិនកើតឡើងដូចគ្នាដែរ។ ដូច្នេះអ្វីមួយមិនមានចលនា មិនមែនមានន័យថាគ្មានកម្លាំងនោះទេ ព្រោះកម្លាំងកើតឡើងគ្រប់ពេលទាំងអស់៕
ដោយ៖ ស្រីពៅ
